ตั้งแต่การปฏิรูปและการพัฒนา ชาวนาบนภูเขาหลายแสนคนได้เทเสาไม้ไผ่เข้าไปในเมืองบนภูเขาเพื่อช่วยให้ชาวเมืองรับน้ำหนัก เคียงบ่าเคียงไหล่ และหันหลังให้ต่อต้าน และปีนขึ้นเนินลาดไปสู่สันเขาซึ่งได้นำพาความมีชีวิตชีวาและ เสียงรบกวนสู่เมือง แรงงานที่ไม่เป็นระเบียบของ "กองทัพบังบัง" นี้ถือเป็นชนชั้นแรงงานพิเศษ ซึ่งไม่เพียงแต่อำนวยความสะดวกให้กับประชาชนเท่านั้น แต่ยังสร้างปัญหาให้กับเมืองอีกด้วย ไม่มีฉากที่หรูหราและกิจกรรมการปฏิรูปเศรษฐกิจที่ลึกซึ้ง แต่มันสะท้อนให้เห็นถึงการพล่านและการเปลี่ยนแปลงของคนธรรมดา "กองทัพปังปัง" จะหายไปในที่สุดด้วยความเร็วของการปฏิรูป แต่ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการทิ้งรอยหนักในการปฏิรูป ของเมืองภูเขา เขตเมืองหลักของฉงชิ่งถูกสร้างขึ้นตามแนวภูเขา และยังคงต้องปีนขึ้นเนินและสันเขาเพื่อเดินผ่านถนน แต่ดูชาวฉงชิ่งตอนนี้สิ พวกเขายังคงใช้ชีวิตอย่างเป็นธรรมชาติและง่ายดาย นี้ไม่สามารถล้มเหลวที่จะพูดถึงคุณลักษณะเฉพาะของฉงชิ่ง ในถนนและตรอกซอกซอยของฉงชิ่ง คุณจะเห็นกลุ่มคนในชนบท แต่ละคนถือไม้เท้า พวกเขาถูกเรียกว่ากองทัพไม้เท้า ขอบเขตธุรกิจของ Bangbang ขยายไปถึงสินค้าขนาดใหญ่ของเจ้าของ เช่น เฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ในครัวเรือน ราคาจะเล็กเท่าจานเล็กๆ หนึ่งหรือสองจานที่คนทั่วไปซื้อ ราคาก็ถูกตะโกนอย่างเป็นกันเอง และราคาจะถูกกำหนดด้วยคำพูดไม่กี่คำ เจ้าของสินค้าจับมือกันด้านหน้า และบังบังก็บรรทุกสินค้าไปกับเขาอย่างใกล้ชิด ชาวฉงชิ่งไม่กลัวที่ Bangbang ลักพาตัวสิ่งของ ส่วนใหญ่มีความซื่อสัตย์สุจริตและมีจรรยาบรรณในวิชาชีพของตนเอง พวกเขาทำงานจากชนบทสู่เมืองด้วยมือของพวกเขาเอง การทำงานหนักของพวกเขาได้อำนวยความสะดวกให้หลายพันครอบครัว วันนี้ในยุคใหม่ Bangbang ค่อยๆ ผ่านการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ มีแนวโน้มการเปลี่ยนจากกองทหารที่กระจัดกระจายไปเป็นกลุ่ม กลุ่มบางส่วนได้เข้าร่วมในการฝึกอบรมที่เป็นมาตรฐานของนายจ้าง มีส่วนร่วมในกิจกรรมการใช้แรงงานทางกายภาพของนายจ้าง การแต่งกายแบบรวมเป็นหนึ่ง และการจัดการแบบครบวงจร และการกระทำที่ประทับใจในการช่วยเหลือผู้หญิงและเด็กที่ป่วยและอ่อนแอและกล้าหาญก็เกิดขึ้นซึ่งผู้คนในเมืองภูเขาพูดถึง